Ons verhaal
“Jullie hebben het goed samen”, liet een voorbijganger weten terwijl wij op de trappen van het theater zaten. En dat hebben we het inderdaad. Beiden komen we met ons eigen verhaal, met onze eigen achtergrond. Onze kracht is dat we bereid zijn verder te kijken, onze maskers af te leggen, onszelf af te pellen en ons te laten zien aan elkaar met al onze onzekerheden, met alles wat we zijn. En daarmee de ander te nemen voor wie die is. Door onze eigen weg hierin, onze eigen pijn/tekortkommingen hierin te onderzoeken, ruimte te geven en ermee in te stemmen, merken we dat we steeds bewuster worden van onszelf en daarmee van elkaar. Wat maakt dat de liefde kan groeien voor elkaar en de wereld om ons heen. We zijn hierdoor meer en meer bewust in het ‘nu’, de enige plek waar het leven zich afspeelt.
Peter
Mijn verhaal begint thuis, bij de plek waar ik vandaan kom. Bij mijn lieve ouders. Beide met hun eigen lot en voorgeschiedenis. Mijn moeder die op jonge leeftijd haar eerste man verloor en achter bleef met haar dochtertje, mijn zus. Ze ontmoette mijn vader en kort daarna werd ik geboren en daarna mijn broer. Mijn moeder en haar onverwerkte verlies, waardoor ze niet helemaal aanwezig kon zijn in het leven. Ik probeerde dat verlies goed te maken, op allerlei manieren en verloor daarmee wat goed was voor mij. Een onmogelijk taak, weet ik nu. Toen nog niet.
Ik verdwaalde, deed mijn best, tot ik een goede baan bij een bank had, een lieve vrouw, vrijstaande bungalow; tot ik ‘alles’ had. En in dat ‘alles’ werd ik alleen maar onrustiger. Ik was mezelf verloren in al dat mijn best doen. Mijn leven was gebouwd op drijfzand. Ik was zo onrustig van binnen dat ik naar buiten trok. Verdwaalde in de buitenwereld waar zoveel afleiding te vinden is.
Het kleine jongetje in mij, zo bang dat er niet genoeg voor hem was, liet ik alleen achter. Het jongetje dat alles goed wilde maken en daarmee verloor wat goed was voor hem.Met behulp van een therapeut durfde ik het aan om dat bange jongetje op te halen. Daarvoor moest ik naar binnen. Voelen hoe bang ik eigenlijk was.
Langzaamaan leerde ik mezelf beter kennen en kreeg ik zicht op mijn eigen verlangens en behoeften. Ik nam ontslag bij de bank en ging fysiotherapie studeren. In de opleiding haptotherapie daarna, leerde ik vooral naar het verhaal van het lijf te luisteren. En ondertussen leerde ik ook meer naar mijn eigen lichaam te luisteren. Ik leerde te vertrouwen op de wijsheid van mijn lijf. Waarbij het ademwerk me hielp de weg naar binnen te vinden en te voelen.De opleiding familie opstellingen bracht me de realisatie dat ik niet alleen op mezelf sta, maar in verbinding ben met mijn familiesysteem. En dat de kwaliteit van die verbinding nauw samenhangt met hoe ik me in het dagelijks leven voel.
En waar ik voorheen mijn best deed om iets in het leven voor elkaar te krijgen, durf ik me nu steeds meer af te vragen; “wat wil het leven van mij? In plaats van; “wat wil ik van het leven?” Laat ik me bewegen in plaats van zelf hard te gaan werken.Misschien herken je wel wat in dit verhaal. Dat je “buiten” nodig hebt omdat je niet zo in contact staat met wat je van binnen voelt, bij jezelf. Misschien zoek je het in een partner, je kinderen, je werk, hobby, een verslaving, een reis. En natuurlijk geven die dingen vervulling, maar als ze iets op moeten vullen, ligt de teleurstelling op de loer.
We ontmoeten je graag met jouw verhaal.
Nicky
Ik groeide op in een klein dorpje in Zeeland. En na mijn middelbare school startte ik de studie Pedagogiek in de grote stad Tilburg. Door een ingrijpende gebeurtenis tegen het einde van mijn studie, liep ik vast. Ik bezocht een psycholoog en nog één, alleen, praten bleek niet genoeg om tot de kern te komen en te kunnen helen van deze gebeurtenis. Zo ontdekte ik haptonomie, waarna ik vast besloten was zelf haptotherapeut te worden. Deze vorm van therapie raakte me, waar dat met alleen praten niet was gelukt.
Voor ik in mijn eigen praktijk aan het werk ging, heb ik eerst ruim 13 jaar als hulpverlener gewerkt binnen de crisis jeugdzorg. Ik begeleidde intensief en kortdurend gezinnen in onveiligheid en crisis. Dit bood mij de basis om voorbij bescherming en angsten van mensen te kijken. Na 5 jaar te hebben gewerkt als haptotherapeut en veel te hebben geleerd over mijn gevoelswereld merkte ik dat patronen soms hardnekkig zijn en dieper gaan, voorbij het lijf en voorbij het voelen.
Vastbesloten mijn eigen diepe pijnstukken aan te kijken en tot op de kern van mijn eigen patronen te komen kwam ik in aanraking met familie opstellingen. Dit gaf mij de kans om op een dieper niveau te voelen; (wat maakt dat ik bepaalde patronen heb? En er niet zomaar uit kan stappen?) Ik vond hierin de helende (en voor mij enige) beweging naar mezelf. Het gaf mij meer vertrouwen in mezelf.
In mijn praktijk werk ik het liefste met die helende beweging, door te verbinden en te verdiepen, tot de kern komen van waar het eigenlijk over gaat. In de liefde voor mijn vak ontmoette ik Peter. Na elkaar als collega’s te vinden, vonden we elkaar ook in de liefde. En die liefde voor elkaar én ons vak groeit nog ieder moment. Zo is Centrum voor Bewust Zijn ontstaan.